Hoe overleef je de Himalaya met polio?
Ramesh Nepali woont in de Nepalese Himalaya. Een paradijs voor natuurliefhebbers, maar Ramesh moet zich er dagelijks op krukken door heen worstelen. Hij heeft polio.
Ramesh is al vanaf zijn geboorte aan zijn benen verlamd en kan niet zelfstandig wonen. Het gezin van zijn broer ontfermt zich liefdevol over hem. Om het huis moet veel gebeuren om het gezin van inkomen te voorzien, maar daar kan Ramesh niet bij helpen. “Ik zou zo graag mijn steentje bijdragen, maar dat laat mijn gezondheid gewoon niet toe”, vertelt hij.
Ramesh kan zijn geluk niet op als hij van zijn zelfhulpgroep een lening voor het kopen van een naaimachine krijgt. Hij deed al eenvoudig verstelwerk, maar kan nu echt geld gaan verdienen met kleermaken. De blijdschap dat ook hij nu zijn steentje bij kan dragen, straalt van zijn gezicht.
In Hindoekoninkrijk Nepal bidt Sita met lepra-patiënten
EO Metterdaad gaat op bezoek bij de Nepalese Sita Gurung. Sita werkt voor hulporganisatie GZB als pastoraal werker in lepra-ziekenhuis Green Pastures. In Hindoekoninkrijk Nepal bidt ze in alle openheid met de patiënten, deelt het Evangelie en troost hen in hun pijn.
Sita leed zelf ook aan de ziekte lepra en lag toen in hetzelfde ziekenhuis. Dat maakt dat ze als geen ander begrijpt wat de patiënten in Green Pastures doormaken. Ze kan door de ziekte nog maar twee vingers goed gebruiken, maar improviseert er lustig op los om ook in kleine gebaren Gods liefde te delen. Zo zien we haar liefdevol het haar van een oudere dame kammen. “Daar hebben de verpleegkundigen geen tijd voor”, zegt ze.
Niet weggaan zuster
Ze staat ook meneer Kiran bij, als hij kermend van de pijn zijn doorligwonden laat verzorgen. Sita’s handen blijven maar over de dekens wrijven om hem warm te houden. “Niet weggaan zuster, blijf bij me”, smeekt hij haar. Met zachte stem stelt ze hem gerust. “Ik ben er om bij jou te blijven.” Meneer Kiran is Hindoe, maar geïnteresseerd in het christelijk geloof. “Ik ben van een lage kaste, maar Jezus is er voor alle kasten toch?”, vraagt hij hoopvol. “Zeker”, bevestigt Sita. “Zullen we samen bidden?”
Bijzondere weg
Soms vraagt Sita zich nog wel eens af waarom ze lepra moest krijgen. Toch zegt ze nu: “Zonder de lepra was ik nooit pastoraal werker geworden. Ik heb een heel bijzondere weg afgelegd. Dat God dit plan voor me had, was nooit bij me opgekomen.”
Een vader, zijn zoon, de Himalaya en het evangelie
We zijn in de schitterende natuur van de Nepalese Himalaya. Daar wil de oude evangelist Navarasj nog één keer terug naar de kerkjes die hij jaren geleden in de bergen stichtte. Dus reist hij samen met zijn zoon Jiwan voor het laatst langs de torenhoge bergflanken en ijzingwekkend diepe dalen van ’s werelds grootste hooggebergte.
Een gevaarlijke reis. Zo gevaarlijk dat halverwege de gezondheid van Navarasj verder trekken eigenlijk niet toe laat. De evangelist en zijn zoon hebben hun four wheel drive dan al achter zich gelaten. De meest afgelegen dorpjes kunnen ze alleen te voet bereiken. Het is spannend hoe ze hun broeders en zusters daar zullen aantreffen.
Voetsporen treden
Navarasj zelf hoopt vurig dat zijn zoon in zijn voetsporen zal treden. Maar we zien Jiwan worstelen met deze zware verantwoordelijkheid. Onzeker zet hij z’n de eerste stappen op het pad dat zijn vader voor hem uitstippelde. Het keerpunt komt als hij terugdenkt aan het wonder dat God deed tijdens zijn geboorte. Jiwan beseft dat Hij hem toen al voor deze taak riep.
Meer dan evangelisatie
De Nederlandse organisatie GZB werkt voor dit project samen met Himalaya Outreach Mission (HOM). Naast evangelisatie, het stichten van kerken en het geven van leiderschapstrainingen, helpt HOM de bergbewoners ook met alfabetiseringscursussen en medicijnen.
